حضرت علی عليه السلام فرموده اند: «نخستين رحمتی که از آسمان به زمين نازل شد، در روز بيست و پنجم ماه ذی‌القعده، روز دحوالارض بوده است».
هرکس اين روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت صد‌ساله رسيده است؛ عبادت صد ساله‌ای که روز‌های آن را به روزه و شب‌های آن را به عبادت گذرانيده است. و هر جماعتی که در اين روز گِرد هم آيند و به ذکر پروردگار بپردازند، پراکنده نخواهند شد مگر آنکه خواسته‌های آنان برآورده خواهد شد و در اين روز هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می‌شود که نودونه درصد آن از آنِ کسانی است که روزش را به روزه و ذکر و شبش را به احيا و عبادت مشغول باشند.
دحوالارض، فرصتی دوباره برای بازگشت به خويشتن
.  سلام بر دحوالارض، روزی که آسمان و زمين، برای آدمی آغوش می‌گشايند و نعمت‌هايشان را سوی او روانه می‌کنند
سلام بر دحوالارض، روزی که برای نخستين بار، خدا نعمت‌هايش را نازل کرد تا آدمی به مهرش پی ببرد.
سلام بر دحوالارض، روزی که عشق پيدا شد و آتش به همه عالم زد تا ما گم گشتگان کوی دوست، عشق را بجوييم و ببوييم، بلکه در سرای فانی آرام گيريم و آرامش ديگران را بر هم نزنيم، و آرام‌گاه خلايق باشيم
سلام بر دحوالارض، روزی که خدا آن را پديد آورد تا بهانه‌ای ديگر بر بهانه‌ها بيفزايد، بلکه آدمی را از زندان دنيا رها کند و از بند اهريمن برهاند.
سلام بر دحوالارض، روزی که لب بر هم می‌نهيم و از بدگويی دوری می‌کنيم، روزی که چشم می‌بنديم و نازيبايی‌هايی را که زيبايی به چشم می‌آيند، نمی‌نگريم، روزی که از افترا زنندگان دوری می‌کنيم، از واژه تهمت بيزاری می‌جوييم، روزی که تهی‌دستان را دوست خود می‌شماريم و مستکبران را به حال خود رها می‌کنيم، روزی که شمع وجودمان را بار ديگر با شعله ايمان روشن می‌کنيم، بلکه از تاريکی ظلمت ‌کده دنيا بکاهيم، روزی که آب می‌پاشيم و غبار از تنها راه هستی می‌زداييم و گام‌های نويی را به اين راه دعوت می‌کنيم، روزی که واژه واژه می‌نويسيم، بلکه واژه واژه بخوانند و آگاهی منتشر شود و بر شمار آگاهان افزوده شود، روزی که قامت راست می‌کنيم و به دور دست می‌نگريم تا سواری سبزپوش ببينيم که می‌آيد تا ما را برهاند و همه روزمان را دحوالارض قرار دهد..
«روز بيست و پنجم ذيقعده (روز دحوالارض) روز ولادت ابراهيم خليل‌عليه السلام وعيسی مسيح‌عليه السلام است و روزی است که زمين از زير کعبه گسترده شده است».
همچنين نقل شده است که در چنين روزی حضرت آدم ‌عليه السلام به زمين هبوط کرده است.
از سوی ديگر درجلد بيست و ششم کتاب تفسير نمونه، ذيل تفسير آيه سی ام از سوره مبارکه نازعات نيز آمده است :
آيه شريفه وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحيها؛ (و زمين را بعد از آن با غلتانيدن گسترش داد) اشاره به دحوالارض دارد و منظور از آن نيز اين است که در آغاز، تمام سطح زمين را آب‌های حاصل از باران‌های سيلابی نخستين فراگرفته بود. اين آب‌ها به تدريج در گودال‌های زمين جای گرفتند و خشکی‌ها از زير آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند تا به وضع فعلی درآمدند و نخستين برآمدگی نيز که آشکار شد، کعبه بوده است
لذا از مجموع آيات و روايات چنين بر می آيد که بی ‌گمان دحوالارض، نماد مهرورزی و رحمت پروردگار به بندگان خويش و سرآغاز آمادگی و فروتنی کره زمين برای زندگی و سکونت آدميان بر روی آن بوده است. از اين رهگذر پاسداشت دحوالارض، پاسداشت انبوهی از نعمت‌های بی ‌پايان خداست که به تدريج بر چهره زمين ساخته و پرداخته شده است تا انسان‌ها، با آرامش بر روی اين کره خاکی زندگی کنند.
از ديگر سو نبايد فراموش کرد که فرصت‌های معنوی زندگی، نسيم‌های الهی هستند که دل و جان افرادی را که خود را در معرض آن قرار دادند می‌نوازند و به آنها شادمانی و آرامشی ژرف می‌بخشند و «دحوالارض» نيز از آن‌گونه نسيم‌هاست، که سالی تنها يک ‌بار می‌وزد. تکرار دوباره اين نسيم روح‌بخش برای آنان‌که جان خويش را از عطر آن آکنده نساختند، نامعلوم است. پس بياييد اين فرصت طلايی را دريابيم؛ که رسول خدا صلی الله عليه و آله وسلم فرموده اند:
اِنَّ لِرَبِّکُمْ فی ايامِ دَهْرِکُمْ نََفَحاتٌ فَتَعَرَّضُوا لَها لَعَلَّهُ اَن يصيبَکُمْ نَفْحَهٌ مِنْها فَلا تَشْقَوْنَ بَعْدَها اَبداً؛ همانا در طول زندگی شما نسيم‌هايی از سوی پروردگارتان می‌وزد. هان! خود را در معرض آنها قرار دهيد، باشد که چنين نسيمی سبب شود که برای هميشه بدبختی از شما دور ماند.
يقينا" توصيه‌های اهل‌بيت عليهم‌السلام درباره پاسداشت روز دحوالارض و رعايت آداب و انجام دادن اعمال اين روز، از اهتمام آنها به روز دحوالارض خبر می‌دهد و اعمال و رفتار آنها مويد اين حقيقت است که «دحوالارض» نيز روزی مقدس است که نفحات الهی در آن شروع به وزيدن می کند و مژده آمرزش گناهان را برای بندگان به ارمغان می آورد، پس بياييد با گراميداشت اين روز با عظمت و توجه به امور معنوی سفارش شده در آن من جمله گرفتن روزه در اين روز که در روايات متعددی از معصومين عليهم السلام بدان سفارش شده است و ذکر خداوند و خواندن دعاهای وارده که در کتاب مفاتيح الجنان به صورت مفصل بدانها اشاره شده است از فيض اين روز عزيز بهره مند گرديم.
آداب واعمال دحوالارض
روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد.
احیاء و شب زنده داری شب بیست و پنجم که برابر با یک سال عبادت است .
ذکرو دعا خواندن و انجام غسل به نیت روز دحوالارض
دو رکعت نماز به این صورت که هنگام ظهر ( و زوال شمس ) بخواند و در هر رکعت یک بار سوره حمد و پنج مرتبه سوره شمس را بخواند.
آنگاه بعد از سلام نماز این دعا رابخواند:
«لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظیمِ»
 آن گاه این دعا را بخواند: «یا مُقیلَ الْعَثَراتِ اَقِلْنی عَثْرَتی. یا مُجیبَ الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتی. یا سامِعَ الْاَصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتی وَارْحَمْنی وَتَجاوَزْ عَنْ سَیئاتی وَما عِنْدی، یا ذَالْجَلالِ وَاالْاِكْرامِ؛
ای در گذرنده لغزش ها، از لغزش [و خطایم] در گذر. ای اجابت كننده درخواست ها، دعاهایم را بپذیر. ای [خدایی] كه صداها را می شنوی، صدایم را بشنو [و به من توجّه فرما] و مرا مورد رحمت خویش قرار بده، و از بدی های من و آنچه نزد من است در گذر، ای صاحب جلالت و بزرگواری.»
زیارت ثامن الحجج، امام هشتم علیه السلام از برترین اعمال مستحب این روز می باشد و سخت مورد تأكید و سفارش قرار گرفته است