این مولود بزرگ از عصاره پاک میوه های بهشتی و از پدری همچون پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، و مادر ایثارگر و فداکاری همچون «خدیجه» در روز بیستم جمادی الثانی گام به دنیا نهاد.
تولد این مولود خجسته آنچنان پیامبر(صلی الله علیه و آله) را خشنود کرد که زبان به مدح و ثنای پرورگار گشود، و زبان بدخواهان که او را ابتر می خواندند، برای همیشه کوتاه شد .
خداوند مژده این مولود پربرکت را در سوره کوثر به پیامبرش داد و فرمود:
انا اعطیناک الکوثر
فصل لربک وانحر
ان شانئک هو الابتر
ما سرچشمه جوشان خیر کثیر را به تو بخشیدیم .
اکنون که چنین است، برای پرودگارت نماز بجای آور و تکبیر گو
مسلماً دشمن تو، ابتر است .
و طعن و سرزنش های مخالفین که پیامبر را بدون «نسل جانشین» می پنداشتند، همگی نقش بر آب شد، و به مضمون سوره «کوثر» فاطمه زهرا(سلام الله علیها) چشمه جوشان برای ادامه دودمان پیامبر و ائمه هدی و خیر کثیر در طول قرون و اعصار، تا روز قیامت شد .
این بانوی بهشتی نامهای داشت که هر کدام از دیگری پر معنی تر بود: 1- فاطمه، 2- صدیقه، 3- طاهره، 4- مبارکه، 5- زکیه، 6- راضیه، 7- مرضیه، 8- محدثه، 9- زهرا و هر یک بیانگر اوصاف و برکات وجود پربرکت او است .
همین بس که در نام معروفش «فاطمه» بزرگترین بشارت برای پیروان مکتبش نهفته است، چرا که «فاطمه» از ماده «فطم» به معنی جدا شدن، یا باز گرفتن از شیر است، و طبق حدیثی که از پیامبر گرامی اسلام(ص) روایت شده به امیر مؤمنان علی(علیه السلام) فرمود:میدانی چرا دخترم، فاطمه نامیده شد؟
عرض کرد: بفرمائید . فرمودند: برای آنکه او و شیعیان و پیروان مکتبش از آتش دوزخ باز گرفته شدهاند !
از میان نامهای او نام «زهراء» نیز درخشندگی و فروغ خاصی دارد، از امام صادق(علیه السلام) پرسیدند : چرا فاطمه را «زهراء» مینامند؟
فرمودند:زیرا زهراء به معنی درخشنده است و فاطمه چنان بود که چون در محراب عبادت میایستاد و نور او برای اهل آسمانها پرتو افکن میشد، همانگونه که نور ستارگان برای اهل زمین پرتو افکن است. لذا زهراء نام نهاده شد .