شب اول (ماه ربيع الاول ) سال سيزدهم بعثت مبدا هجرت حضرت رسول صلى الله عليه و آله بود از مكه معظمه به مـديـنـه مـنـوره و در آن شـب در غـار ثـور مـخفى شد و حضرت امير عليه السلام جان خود را فـداى جـان شـريـف او نـمـود و در جـاى آن حـضـرت خـوابـيـد و از شـمـشـيـرهـاى قـبـايـل مـشـركـيـن پـروا نـكـرد و فـضـل خـود و مـواسـات و بـرادرى خـود بـا رسول صلى الله عليه و آله بر تمام عالم ظاهر گردانيد و آيه كريمه :و من الناس من يـشـرى نـفـسـه ابـتـغـاء مـرضـات الله در شـاءنـش نازل گرديد. روز اول : عـلمـاء گـفـتـه انـد مـسـتـحـب اسـت كـه بـراى تـشـكـر نـعـمـت سـلامـتـى رسول خدا و اميرالمؤ منين عليه السلام روزه بدارند و زيارت آن دو بزرگوار در اين روز مـنـاسـب اسـت و سـيـد بـن طـاووس در اقـبـال بـراى ايـن روز دعـايـى نقل فرموده است و در اين روز، به قول شيخ طوسى و كفعمى حضرت عسكرى عليه السلام وفـات كـرده اسـت و مشهور روز هشتم است و شايد در چنين روزى شروع بيمارى آن حضرت بوده است . روز نهم : ايـن روز، روز عـيـد بزرگ و روز عيد بقر است و از براى آن شرح مفصلى است كه در جاى خـودش ذكر شده است . و روايتى نقل شده كه : هر كه در اين روز چيزى انفاق كند گناهانش آمـرزيـده شـود و گـفـتـه انـد كـه : مـسـتـحـب اسـت در ايـن روز اطـعام برادران مؤ من و خشنود گردانيدن آنها و توسعه دادن در نفقه و پوشيدن لباسهاى نو و شكر و عبادت حق تعالى ، و ايـن روز، روز، بـرطرف شدن غمها است و روز بسيار شريفى است و چون روز هشتم ماه وفـات امـام حـسـن عـسـكـرى عـليـه السـلام بـوده ايـن روز، روز اول امامت حضرت صاحب الزمان ارواح العالمين فداه بوده و سبب مزيد شرافتش مى باشد. روز دوازدهم (ماه ربيع الاول ) در ايـن روز بـه قـول شـيـخ كـلينى و مسعودى و مشهور بين عامه ولادت با سعادت حضرت رسـول صـلى الله عـليـه و آله اسـت و مـسـتـحـب اسـت در آن خـوانـدن دو ركـعت نماز در ركعت اول بـعـد از حمد سه مرتبه سوره جحد (قل يا ايها الكافرون ) و در ركعت دوم سه مرتبه توحيد و همچنين در اين روز آن حضرت به مدينه وارد شده اند. روز شانزدهم : در كتاب كامل شيخ بهائى است كه اهل بيت امام حسين عليه السلام در اين روز وارد شام شده اند. شب هفدهم : شب ولادت حضرت خاتم الانبياء صلى الله عليه و آله و شب بسيار مباركى است و سيد بن طاووس نقل كرده كه معراج آن حضرت در مثل چنين شبى بوده است . روز هفدهم (ربيع الاول ) ايـن روز بـنـابـر مشهور بين علماى اماميه روز ولادت با سعادت حضرت خاتم الانبياء محمد بـن عـبـد الله صلى الله عليه و آله است و معروف آن است كه ولادت با سعادت آن حضرت در خـانـه خـودش و در وقـت طـلوع فـجـر روز جـمـعـه عـام الفيل ، در ايام سلطنت انوشيروان در مكه معظمه واقع شده است . و روايت شده كه در صبح ولادت آن جناب هر بتى كه بر روى زمين بود به رو افتاده بود و ايوان كسرى بلرزيد و چـهـارده كنگره از آن سقوط كرد. و آب درياچه ساوه خشكيد و در وادى سماوه آب جارى شد و آتـشـكـده فـارس خـامـوش شـد در صـورتـى كـه هـزار سـال بود كه خاموش نشده بود و در آن شب نورى از طرف حجاز ظاهر شد و منتشر گرديد تـا بـه مـشـرق عـالم رسـيـد و در آن صـبـح تخت هر پادشاهى از پادشاهان دنيا سرنگون (واژگـون ) شـده بـود و در آن روز هـيـچ سلطانى نتوانست سخن بگويد و تمام آن ها گنگ شـده بـودنـد و علم كاهنان و سحر ساحران باطل شد و ميان هر كاهن و همزاد او كه براى او خبر مى آورد، جدايى افتاد و ابليس در آن وقت صيحه زد و ناله نمود و شيطانك هاى خود را جـمـع كـرد آنـهـا گـفتند: اى آقاى ما چه شما را فزع و ناراحتى آورده است ؟ گفت : واى بر شـمـا، بـه يـقـين حادثه عجيبى در زمين پديد آمده است كه از زمان رفع (بالا رفتن ) عيسى تـاكـنون پديد نيامده بود، برويد و بگرديد و ببينيد چه حادثه اى رخ داده است و براى مـن خـبـر آن را بـيـاوريـد، آنـهـا رفتند و برگشتند و گفتند: خبرى نيافتيم . ابليس گفت : اسـتـعـلام ايـن امـر كـار خـود من است ، پس فرو رفت در دنيا و جولانى كرد تا به حرم مكه رسـيـد، ديـد كـه اطـراف حـرم را مـلائكـه احـاطـه كـرده انـد، خـواسـت داخـل حـرم شـود كـه بـر او صـيـحـه زدنـد، بـرگـشـت و از طـرف كـوه حـرا داخـل شـد جـبـرئيـل او را صـيـحـه زد كـه بـرگـرد - لعـنـت خـدا بـر تـو بـاد – گـفـت : اى جـبـرئيـل ، از تـو سـوالى دارم بـگو كه امشب چه اتفاقى افتاده است ؟ فرمود: ولادت محمد صلى الله عليه و آله واقع شده ، گفت ، از براى من در او نصيبى هست ؟ فرمود: نه ، گفت : در امت او بهره اى درام ؟ فرمود: بلى گفت ، راضى شدم . و همچنين روايت شده كه چون آن حـضـرت متولد شد بتهايى كه در كعبه گذاشته بودند همه به رو پايين افتادند و چون شـب شـد نـدايـى از آسـمـان بـلنـد گـرديـد كـه :جـاء الحـق و زهـق البـاطـل ان البـاطـل كـان زهـوقا و آن شب سراسر دنيا روشن شد و هر سنگ و كلوخى و درختى كه بود، خنديد و هر چه كه در آسمان و زمين بود خدا را تسبيح كرد و شيطان فرار كـرد و مـى گفت : بهترين امتها و بهترين خلايق و گرامى ترين بندگان و سرور عالميان مـحـمـد صـلى الله عـليـه و آله اسـت . و هـمـچـنـيـن در ايـن روز شـريـف در سـال 83 (هـشـتـاد و سه ) ولادت امام جعفر صادق عليه السلام واقع شده است و باعث مزيد فضل و شرافت اين روز گرديده است . والده ماجده آن حضرت جناب ام فروه دختر قاسم بن مـحـمـد بـن ابـى بكر است و آن بانو از پرهيزگاران و نيكوكاران بوده و قاسم از فقهاء سـبـعـه (هـفـت گـانـه ) مدينه و از معتمدان و از افراد نزديك به حضرت امام زين العابدين عـليـه السـلام و سبط يزد گرد پادشاه عجم است و با جناب على بن الحسين عليه السلام پـسـر خـاله اسـت . و بـالجـمـله ، ايـن روز (هـفـدهـم ربـيـع الاول ) روز بـسـيـار شـريـفـى اسـت و از بـراى آن چـنـد عمل است . 1 - غسل 2 - روزه و بـراى آن فـضـيلت بسيار است و روايت شده كه هر كه اين روز را روزه بگيرد خـدا ثـواب روزه يك سال را براى او بنويسد و اين روز يكى از آن چهار روزى است كه در تمام سال به فضيلت روزه ممتاز است . 3 - زيارت حضرت رسول صلى الله عليه و آله از نزديك يا دور 4 - زيـارت امـيرالمؤ منين عليه السلام به همان زيارتى كه حضرت صادق عليه السلام انجام داده ، و تعليم محمد بن مسلم فرموده است . 5 - در وقـتـى كـه روز بـالا بـيايد دو ركعت نماز كند در هر ركعت بعد از حمد ده مرتبه انا انـزلنـاه و ده مـرتـبـه تـوحـيـد بـخواند و بعد از سلام در مصلاى خود بنشيند و اين دعا را بخواند: اللهم انت حى لا تموت ... 6 - آن كه مسلمانان ، اين روز را تعظيم نمايند و تصدق و خيرات نموده و مؤ منين را مسرور كـنـنـد و بـه زيـارت مـشـاهـد مـشـرفـه رونـد و سـيـد بـن طـاووس در اقـبـال شـرحـى از لزوم تـعـظـيـم ايـن روز ذكـر نموده و فرموده كه من گروهى از نصارى (مـسـيـحـيـان ) و جـمـعـى از مـسلمين را يافتم كه تعظيم فراوانى از روز ولادت عيسى (عليه السـلام ) مـى نـمـايـنـد و تـعـجـب كـردم كـه چـگـونـه مـسلمانان قانع شدند كه روز ولادت پيامبرشان كه اعظم از همه پيامبران است به اين مرتبه از تعظيم و گراميداشت باشد كه كمتر از تعظيم مسيحيان است ميلاد عيسى عليه السلام را منبع :مرواريدهاى درخشان (لئالى منثوره) تاليف : حاج شيخ عباس قمى نگارش و ويرايش : محمد حسين ربانى اللهم عجل لوليك الفرج