حضرت آيت الله العظمى حاج سيد صادق حسينى شيرازى مدظله العالى روز گذشته در گردهمايى بزرگ مبلغان اصفهان و نقاط ديگرى از كشور به مناسبت نزديكى ايام ماه محرم و اقامه عزادارى حضرت سيدالشهدا عليه السلام ضمن سخنانى اظهار داشتند: اكنون ما و تمامى مؤمنين و مسلمين در سراسر دنيا در استقبال از ماه محرم و عاشوراى حسينى هستيم كه البته اين سال نيز مانند ساليان گذشته زود خواهد آمد و سريع نيز سپرى مى شود لكن انسانى كه داراى عزم و اراده باشد و تصميم داشته باشد، بهتر و بيشتر بهره بردارى خواهد كرد و در نتيجه در پايان كار، حسرتش نيز هم در دنيا و هم در آخرت كمتر خواهد بود؛ اما اگر اين عزم و تصميم نباشد، ممكن است كه بهره بردارى هم كرده باشد اما قطعاً اين استفاده و بهره بردارى بسيار كم خواهد بود و در نتيجه حسرتش هم در دنيا و هم در آخرت بيشتر است.
معظم له خاطرنشان ساختند: در رابطه با امام حسين عليه السلام سخن و مطالب بسيار است. اكنون نزديك به 1400 سال است كه حادثه عاشورا واقع شده است و در اثر اين حادثه و جريان امام حسين عليه السلام، افراد بسيارى به بهشت يا جهنم رفته اند و در آينده نيز به همين گونه و چه بسا بيشتر هم خواهد شد
ايشان افزودند: روزى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله به معراج تشريف بردند، ملاحظه نمودند كه در ساق عرش نوشته شده است: «ان الحسين مصباح الهدى و سفينة النجاة»(1)؛ و البته به واقع نيز مى بينيم كه چنين است و حضرت سيدالشهدا عليه السلام چراغ هدايت بشريت و كشتى نجات انسان ها هستند و اين جريان از پيش از تولد رسول خدا صلى الله عليه وآله در حادثه ذبح حضرت اسماعيل عليه السلام به دست پدرش ابراهيم خليل عليه السلام و حتى پيش از آن و در زمان حضرت آدم عليه السلام و پيش از خلقت وى ادامه داشته و همچنان نيز ادامه دارد؛ زيرا جريانى است كه خداى تبارك و تعالى مشيّتش بر آن تعلق گرفته و ادامه هم خواهد داشت تا زمانى كه اين مشيّت الهى همچنان بر آن تعلق داشته باشد.
حضرت آيت الله العظمى شيرازى افزودند: در اين تاريخ گذشته گرچه آمار رسمى وجود ندارد اما اين تنها خدا و ملائكه او است كه مى دانند چند صد ميليون يا ميليارد انسان بوده است كه در اين سالها به واسطه امام حسين عليه السلام هدايت شده و به حوائج خود رسيده اند و يا به عذابى الهى دچار شده اند
معظم له در ادامه با اشاره به زيارات وارده در خصوص امام حسين عليه السلام تصريح كردند: زياراتى كه از ائمه درخصوص زيارت معصومين عليهم السلام رسيده است و على الخصوص زيارات مربوط به امام حسين عليه السلام جزء مهمّى از فرهنگ اسلامى است
مرجع عالى قدر با ذكر جمله اى از يكى از زيارات حضرت سيدالشهدا عليه السلام افزودند: در اين جمله كه در كتاب كامل الزيارات نيز نقل شده و از نظر سند نيز صحيح است، امام صادق عليه السلام خطاب به جدّ خود حضرت سيدالشهدا عليه السلام چنين مى فرمايند: «و أنك ثار الله في الأرض حتى يستثير لك من جميع خلقه»(2) كه البته قبل از اين جمله «أشهدُ» دارد و قبل و بعد از آن هم بسيار پر معنا مى باشد.
ايشان تصريح كردند: معناى تحت اللفظى اين جمله، آن است كه مى گوييم «يا ابا عبدالله من شهادت مى دهم كه تو خون خدا هستى در روى زمين» و همانطور هم كه مى دانيم شهادت از شهود است و چيزى كه مورد يقين انسان قرار گيرد و مسلّم شود، مورد شهادت واقع مى شود و آن اينكه شهادت مى دهيم كه آن حضرت ثار است و اين ثار بودن تمام نمى شود تا زمانى كه انتقام خون شما از تمام خلق گرفته شود.
حضرت آيت الله العظمى شيرازى افزودند: يكى از معانى «ثار» خون است اما معنى ثار الله به معناى خون خدا نمى باشد، چراكه خداى متعال جسم نيست و خون ندارد. در نتيجه گرچه اصل ثار به معناى خون است اما معناى ثار الله در اين جا يعنى كسى كه مظلومانه خونش ريخته شده و كسى ديگر ولى او است براى انتقام گرفتن از خون آن مظلوم كه به ناحق و ظلم ريخته شده است. بنابراين در اين جمله شهادت مى دهيم كه «يا ابا عبدالله! شما كسى هستيد كه انتقام گيرنده خون شما، خداست». يعنى شما كسى هستيد كه گرچه در بخش كوچكى از زمين كربلا خون شما به زمين ريخته شد اما منتقم خون شما خداست نسبت به كل زمين كه اين انتقام زمانى تمام مى شود كه انتقام خون شما را خداى تبارك و تعالى از تمام خلق بگيرد؛ لكن معناى حقيقى آن صحيح نمى باشد زيرا محال است كه خداى متعال از تمامى خلق و حتى كسانى كه در ريخته شدن خون امام حسين عليه السلام دخالتى نداشته اند، انتقام بگيرد، لذا معناى مجازى آن صحيح است و آن اينكه خداى متعال انتقام مى گيرد از تمام كسانى كه در قبال ريخته شدن خون امام حسين عليه السلام داراى مسئوليت هستند و مسئول مى باشند.
ايشان تصريح كردند: خون امام حسين عليه السلام به عنوان انتقام به گردن موجودات نيست، بلكه به عنوان مسئوليت است كه اين مسئوليت ممكن است قصوراً و نه تقصيراً حاصل نشده باشد اما اگر احتمال آن وجود داشته و كسى كوتاهى يا تقصيرى مرتكب شده باشد، مسئول است
معظم له افزودند: سرآغاز مسئوليت درخصوص امام حسين عليه السلام دو چيز است. يكى در دهه عاشورا و ادامه يافتن ماه محرم و صفر و ديگرى در مابقى ايام سال؛ كه البته در اين ماه مسئوليت بيشتر است زيرا ائمه معصومين عليهم السلام نسبت به دهه محرم فرموده اند كه اين دهه، دهه اقامه عزا و برپايى شعائر الهى است و اينكه اين دهه ديگر دهه خنده و شادى نيست بلكه ايام حزن و اندوه است كه هر كسى هر كارى از او بر مى آيد بايستى انجام داده و كوتاهى نكند و اين مسئوليت را به آنانى كه بنابر فرمايش امام صادق عليه السلام  عبارت «خلقه» را راجع به آنان دارد، از طريق وسايل مختلف برساند و در حدّ توان خود پاسخ شبهات را بدهد.
ايشان تصريح كردند: در كتاب كامل الزيارات است كه در آخرين لحظات عمر مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام حضرت زينب به آن حضرت عرض كردند: ماجراى كربلا را از ام ايمن شنيده ام، آيا همانگونه است؟ اميرمؤمنان عليه السلام در پاسخ فرموده اند: «الحديث كما حدّثتك ام ايمن»؛ يعنى همانگونه است كه ام ايمن نقل كرده است و اين حديث را حضرت زينب سلام الله عليها براى برادرزاده گراميشان امام سجاد عليه السلام نقل فرموده اند كه در بخشى از آن حديث مى فرمايد: وقتى حضرت سيدالشهدا عليه السلام شهيد مى شوند ابليس تمامى شياطين را جمع مى كند و مى گويد برويد و بين مردم ايجاد شك كنيد تا اين قصه امام حسين عليه السلام موج نگيرد؛ حال ببينيد اكنون آن كسى كه تشكيك مى كند و شبهه ايجاد مى نمايد كجاست و چه جايگاهى دارد و آنكه در مقام دفاع برآيد، كجاست؟
مرجع عالى قدر افزودند: حدود 30 سال پيش از اين يكى از عالمان در يكى از كشورهاى اسلامى تشكيك مى كرد كه امام حسين عليه السلام اصلاً كشته نشده بلكه مرده است اما با اين وجود تشكيك هاى او هيچ اثرى نكرد همانگونه كه پيش از آن نيز اثرى نكرده بود؛ به گونه اى كه در تاريخ نقل شده است كه جريان امام حسين عليه السلام حتى به دمشق نيز مى رسد به نحوى كه دمشق بعد از شهادت امام حسين عليه السلام تا زمان ابن تيميه اصلاً شيعه هم نداشته است اما نوشته اند وقتى كه جمعه ماه محرم مى شد، خطباى جمعه در مساجد دمشق روضه امام حسين عليه السلام مى خواندند در حالى كه مردم «نَعى»! مى كردند كه البته معناى آن گريه نيست زيرا معناى گريه «بكاء» است، لذا منظور از آن گريه همراه با ناله و ضجه مى باشد.
معظم له در ادامه سخنان خود تأكيد كردند: سعى كنيم در اين مسئوليتى كه در اين زيارت صحيحه از آن به «يستثير جميع خلقه» تعبير شده است، سقوط نكنيم و تلاش كنيم تا در حدّ توان و وسع خود به شبهات پيرامون موضوع عاشورا و حادثه كربلا پاسخ دهيم و ديگران را نيز با اين نهضت بزرگ آشنا سازيم.
ايشان افزودند: در مقاتل و همچنين در كتاب بحارالانوار نقل است كه شخصى آمده بود كربلا و در سپاه ابن زياد لعنت الله عليه شركت كرده بود اما هيچ كارى انجام نداده و مرتكب جنايتى نمى شود اما نقل مى كنند كه از خواب بيدار مى شود در حالى كه بدنش فلج و دستش خشك شده بود و سرانجام هم با بدبختى از دنيا مى رود كه علامه مجلسى رضوان الله عليه در خصوص چنين شخصى كه جنايتى هم مرتكب نشده است، بعد از نقل ماجرا مى گويد: «لا رحمه الله»؛ يعنى خدا نيامرزدش، كه علّت آن در داستانى از قول پيامبر صلى الله عليه وآله نقل مى شود كه حضرت مى فرمايند: جرمت اين است كه سياهى لشكر بودى. لذا در قصه امام حسين عليه السلام اين موضوع يك استثناء بوده و سياهى لشكر دشمن امام حسين عليه السلام بودن نيز جرم است.
حضرت آيت الله العظمى شيرازى بار ديگر در پايان سخنان خود تأكيد فرمودند: سعى كنيم تا در حدّ توانمان دست ديگران را هم بگيريم و احياناً اگر كسى برايش شبهه و اشكال ايجاد شده است براى راهنمايى او تلاش كنيم چراكه مسئوليت اهل علم و وعاظ و سخنرانان بيشتر از ديگران است اما در مقابل اجرشان نيز بيشتر خواهد بود.
مرجع عالى قدر در پايان ابراز اميدوارى كردند به بركت امام حسين عليه السلام و اين رحمت واسعه الهى، خداى متعال عنايت فرمايند تا بتوانيم از اين ايام حسينى با سرافرازى بيرون آييم، ان شاء الله تعالى
گفتنى است كه در پايان مراسم حجت الاسلام شيخ حسن زهرى ضمن نوحه سرايى به بيان ذكر مصيبت سيدالشهدا عليه السلام پرداخت